Περίπτωση : Νε. Πο. Ιδιοπαθής σκολίωση ενήλικος

Περίπτωση : Νε. Πο. Ιδιοπαθής σκολίωση ενήλικος

Η Νε. Πο. ετών 37 παρουσίαζε πρόβλημα σκολιωτικής παραμόρφωσης σπονδυλικής στήλης από την εφηβική της ηλικία. Η αρχική αντιμετώπιση ήταν η κλασσική συντηρητική με θερμοπλαστικό θωρακο-οσφυϊκό κηδεμόνα και φυσικοθεραπεία. Η αντιμετώπιση αυτή αποδείχθηκε ανεπαρκής και μετά από δέκα έτη άρχισε να παραπονιέται για πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος αυτός οφειλόταν στην προοδευτική επιδείνωση της σκολιωτικής παραμόρφωσης συνεπεία της οποίας είχαν προκληθεί εκφυλιστικές βλάβες στους κατώτερους θωρακικούς και οσφυϊκούς σπονδύλους. Σε ηλικία 35 ετών ο πόνος ήταν συνεχής έντονος, γεγονός που την ανάγκαζε να λαμβάνει αναλγητικά επί μονίμου βάσεως. Γιαυτό το λόγο λήφθηκε η απόφαση χειρουργικής αντιμετώπισης του προβλήματος.

Εικ. 1 Φωτογραφία της Ν. Π. σε ορθία στάση και σε κάμψη. Παρατηρείται ασυμμετρία του κορμού και αριστερό σκολιωτικό κύρτωμα.

Εικ. 2 Προ-εγχειρητικός ακτινολογικός έλεγχος. Παρατηρείται η ύπαρξη αριστερού θωρακο-οσφυϊκού κυρτώματος (Θ10 – Ο3)   55 μοιρών.

Η διόρθωση της παραμόρφωσης της σπονδυλική στήλης έγινε δια οπισθίας προσπελάσεως με την χρήση:

α) Νευροπαρακολούθησης

β) Συστήματος ελέγχου ακριβούς τοποθέτησης των κοχλιών εντός των σπονδυλικών σωμάτων (O – Arm)

Εικ. 3 Σύστημα πλοήγησης O – Arm για την διεγχειρητική τοποθέτηση των κοχλιών εντός των σπονδυλικών σωμάτων

Εικ. 4 Μετεγχειρητικές ακτινογραφίες: Παρατηρείται σημαντικοτάτη διόρθωση της σκολιωτικής παραμόρφωσης.

Η ασθενής είχε ομαλή μετεγχειρητική πορεία και εξήλθε από το νοσοκομείο χωρίς να φορά κηδεμόνα.

Παρατηρήσεις

α) Η εφηβική σκολίωση έχει την τάση να επιδεινώνεται με αργό ρυθμό συνήθως 0,5 – 1 μοίρα το χρόνο όταν στο τέλος της σκελετικής ωρίμανσης, που επέρχεται σε ηλικία 17 – 18 ετών,  το μέγεθος της σκολιωτικής παραμόρφωσης είναι περί τις 40 μοίρες.

β) Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες στην ενήλικο ζωή είναι ο πόνος και η παραμόρφωση του σώματος.

γ) Γι’αυτό το λόγο είναι αναγκαία η τακτική ακτινολογική παρακολούθηση ανά τρία – πέντε χρόνια.

δ) Επί ουσιαστικής επιδεινώσεως του πόνου και της παραμόρφωσης του σώματος πρέπει έγκαιρα να γίνεται η χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος.

ε) Η αναβολή της έγκαιρης αντιμετώπισης δημιουργεί προοδευτικά δυσμενέστερες συνθήκες για διόρθωση της παραμόρφωσης του σώματος και μείωσης του πόνου.