Τεχνικές Περιορισμένης Επεμβατικότητας στη Σπονδυλική Στήλη

Οι περιορισμένης επεμβατικότητας χειρουργικές τεχνικές,  εισήχθησαν στη χειρουργική ήδη απο την δεκαετία του 1990 και σκόπο έχουν να  περιορίσουν τον τραυματισμό των ιστών κατά την επέμβαση.

Στις περισσότερες επεμβάσεις ο χειρουργός κάνει μικρές χειρουργικές τομές, μερικών εκατοστών (2-3  εκατ.) και δια αυτών εισάγει σωλήνες οι οποίοι ονομάζονται trocar.

Μέσω του trocar περνά το ενδοσκόπιο, ώστε να δύναται η χειρουργική ομάδα να έχει άμεση ορατότητα του χειρουργικού πεδίου. Μέσω άλλου trocar εισάγονται τα ειδικά προς το σκοπό αυτό χειρουργικά εργαλεία για να γίνει η χειρουργική επέμβαση.

Αυτό το είδος των χειρουργικών επεμβάσεων δεν είναι κατάλληλο για οποιονδήποτε ασθενή και μόνον ο χειρουργός είναι εκείνος που  θα κρίνει περί τούτου. Σε αρκετές περιπτώσεις στην ορθοπαιδική χειρουργική, αυτού του είδους χειρουργικές επεμβάσεις έχει αποδειχθεί οτι είναι εξ’ ίσου αποτελεσματικές όσον και οι συμβατικές χειρουργικές τεχνικές.

Τα οφέλη απο της περιορισμένης επεμβατικότητας χειρουργικές τεχνικές μπορεί να είναι:

1. Ταχύτητερη ανάρρωση, δεδομένου οτι η επούλωση των ιστών γίνεται ταχύτερα.

2. Η παραμονή στο νοσοκομείο είναι βραχύτερη και η επιστροφή στις κοινωνικές και επαγγελματικές δραστηριότητες είναι συντομότερη.

3. Οι μετεγχειρητικές ουλές είναι μικρότερες.

4. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι πολύ περιορισμένος.

Αν και οι περιορισμένης επεμβατικότητας χειρουργικές τεχνικές για τη Σπονδυλική Στήλη (M.I.S.S) έχουν πλεονεκτήματα για πολλούς ασθενείς με παθήσεις αυτής,  είναι ουσιαστικό να σημειωθεί οτι μερικές παθήσεις της αυχενικής και της οσφηϊκη μοίρας της σπονδυλικής στήλης μπορεί ακόμη να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικότερα και ασφαλέστερα με τις ανοιχτές  χειρουργικές επεμβάσεις και όχι με της περιορισμένης επεμβατικότητας χειρουργικές τεχνικές.

Γενικότερα οι M.I.S.S , μπορεί να μειώνουν τον χρόνο της χειρουργικής επέμβασης συγκρινόμενες με τις ανοιχτές επεμβάσεις, ωστόσο αναλόγως των αναγκών  και ιδιαιτερότητων του ασθενούς, μπορεί να απαιτηθούν αρκετές χειρουργικές τομές, οπότε το σύνολο σε μήκος αυτών των μικρών χειρουργικών τομών να είναι ίσο ή και μεγαλύτερο, του μήκους που θα είχε ενδεχομένως  η ανοιχτή επέμβαση. Εννοείτε δε οτι και η κάκωση των ιστών να είναι σαφώς αρκετά μεγάλη.

Μεταξύ των ουσιαστικών προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν απο τις περιορισμένης επεμβατικότητες χειρουργικές τεχνικές στη σπονδυλική στήλη (M.I.S.S), είναι οτι οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν διεγχειρητικά (κάκωση νεύρων – μηνίγγων, διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού  κ.τ.λ.) δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά, λόγω του πολύ περιορισμένου χειρουργικού πεδίου και της ορατότητας της χειρουργηθείσης περιοχής.