Περίπτωση Ολ.Ρα: Επανεγχείριση διορθωτικής σπονδυλοδεσίας σκολίωσης ενηλίκων

Περίπτωση Ολ.Ρα: Επανεγχείριση διορθωτικής σπονδυλοδεσίας σκολίωσης ενηλίκων

Η Ολ. Ρα. 72 ετών, παραπονιόταν διαρκώς για πόνο σε όλη την έκταση της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα στην οσφυο-ιερή περιοχή. Αιτία του άλγους ήταν οι σημαντικότατες σπονδυλαρθριτικές εκφυλιστικές βλάβες, αποτέλεσμα της σκολίωσης που σε μεγάλη ηλικία προκαλεί βαριά παραμόρφωση και εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και αρθρώσεων. Η υφιστάμενη σκολιωτική παραμόρφωση έγινε αντιληπτή όταν ήταν 55 ετών και έκτοτε επιδεινώθηκε σοβαρά.

Λόγω αυτής της κατάστασης είχε καταργηθεί οποιαδήποτε λειτουργικότητα της πάσχουσας, η οποία επιπλέον ελάμβανε μεγάλο αριθμό αναλγητικών. Το Νοέμβριο του 2014 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αλλαχού, σε ελληνικό νοσοκομείο. Τότε υπέστη εκτεταμένη σπονδυλοδεσία από τον 1ο Θωρακικό έως το Ιερό Οστούν και τα Λαγόνια.

Η μετεγχειρητική πορεία και η κινητοποίηση της ασθενούς ήταν ομαλή.

Εικ. 1: Μετεγχειρητικές ακτινογραφίες μετά την 1η χειρουργική επέμβαση (α,β) Προσθιο-οπίσθια και πλαγία, (γ) Προσθιο-οπισθία πυέλου
Παρατηρείται η σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης με σύστημα μακριών ράβδων και βιδών που εισέρχονται εντός των λαγόνιων οστών.

Τρεις μήνες αργότερα η πάσχουσα πονούσε και παρουσίασε αιφνίδια μεταβολή της στάσης του σώματός της με κάμψη του κορμού προς τα εμπρός και για να ορθοστατήσει και περπατήσει ήταν υποχρεωμένη να λυγίζει τα γόνατά της. Τότε ο ακτινολογικός έλεγχος αποκάλυψε θραύση των ράβδων σπονδυλοδεσίας ύπερθεν των βιδών που είχαν τοποθετηθεί στους οσφυϊκούς σπονδύλους.

Εικ. 2: Προσθιο-οπισθία (α) και πλαγία (β) ακτινογραφία 4 μήνες μετά την επέμβαση.
Παρατηρείται θραύση των ράβδων υπεράνω των βιδών του 3ου Οσφυϊκού σπονδύλου.

Ενώ ο θεράπων ιατρός είχε συστήσει χρήση υψηλής ζώνης σπονδυλικής στήλης για στήριξη και φυσικοθεραπείες, η κατάσταση της πάσχουσας δεν βελτιώθηκε και ο πόνος ήταν διαρκής παρά τη συνεχή λήψη μεγάλων δόσεων αναλγητικών.

Εικ. 3: Οπισθιο-προσθία (α) και Πλάγια (β) φωτογραφία, σε ορθία στάση της πάσχουσας 2 έτη μετά την επέμβαση
Παρατηρείται έντονη πρόσθια και πλάγια κάμψη του κορμού και λύγισμα των γονάτων, προκειμένου να έρθει ο κορμός, προς τα πίσω, πιο κοντά στο κέντρο βάρους του σώματος.

Λόγω αυτής της κατάστασης κρίθηκε απαραίτητη χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της ισορροπίας του κορμού.

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό συνεχή νευρο-παρακολούθηση και χρήση του ακτινολογικού συστήματος O-Arm για την ακριβή τοποθέτηση των κοχλιών εντός των σπονδυλικών σωμάτων.

Εικ. 4: Διεχγειρητικές φωτογραφίες (α) Θραυσμένοι ράβδοι σπονδυλοδεσίας, (β) Η ακτινολογική εγκατάσταση συστήματος O-Arm, (γ) Πύργος πλοηγήσεως που επιτρέπει την επικοινωνία εργαλείων – υλικών με το computer για τον εντοπισμό της θέσης τους (δ,ε) Οθόνη που απεικονίζει σε πραγματικό χρόνο την πορεία των τοποθετουμένων υλικών εντός του σπονδυλικού σώματος του ασθενή, (ζ) Η ολοκληρωμένη εικόνα του συστήματος σπονδυλοδεσίας.

Κατά την επέμβαση αντικαταστάθηκαν οι σπασμένες ράβδοι και ενισχύθηκε η στήριξη της σπονδυλικής στήλης με τοποθέτηση επιπλέον κοχλιών και αλλαγή της κατευθύνσεως των υφισταμένων εντός των λαγόνιων. Στα σπονδυλικά τμήματα στην περιοχή των θραυσμένων ράβδων τοποθετήθηκαν επιπλέον αυτόλογα και άλλο-μοσχεύματα.

Εικ. 5: Πρόσθιο-οπίσθια μετεγχειρητική ακτινογραφία
Παρατηρείται αποκατάσταση της ισορροπίας σπονδυλικής στήλης, το στηρικτικό σύστημα της οποίας έχει ενισχυθεί με πρόσθετες βίδες και επαναπροσανατολισμό αυτών στα λαγόνια οστά.

Εικ 6: Μετεγχειρητικές φωτογραφίες
Παρατηρείται η αποκατάσταση της ισορροπίας του σώματός της σε όλα τα επίπεδα (προσθιο-οπίσθιο και πλάγιο), χωρίς χρήση κηδεμόνα

Παρατηρήσεις

Η σπονδυλοδεσία που πραγματοποιείται για τη διόρθωση της σκολιωτικής παραμόρφωσης στους ενήλικες, πρέπει να επεκτείνεται από την ανώτερη περιοχή της Θωρακικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης μέχρι τη βάση αυτής στο Ιερό Οστούν και τα Λαγόνια Οστά.

Λόγω μεγάλου σωματικού βάρους , οι δυνάμεις που ασκούνται στο σύστημα σπονδυλοδεσίας είναι τόσο μεγάλες που μπορεί να προκαλέσουν τη θραύση του.

Προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή σταθερότητα του συστήματος, είναι αναγκαίο να τοποθετούνται βίδες σε όσο δυνατόν περισσότερους σπονδύλους, ιδιαίτερα στην οσφυϊκή περιοχή, δεδομένου ότι εκεί αναπτύσσονται οι μεγαλύτερες καταπονήσεις στο σύστημα σπονδυλοδεσίας.